Sistina Şapeli Hakkında Bilmeniz Gereken 10 Şey

Sistina Şapeli birçok babaya sahiptir. Sixtus IV’ün hükümdarlığı döneminde, Sandro Botticelli, Pietro Perugino, Pinturicchio, Domenico Ghirlandaio ve Cosimo Rosselli’den oluşan bir Rönesans ressamları ekibi, Musa’nın Hayatı’nı ve İsa’nın Hayatı’nı tasvir eden bir dizi fresk oluşturdu.

3- Her şey 1483’te başladı

Bu resimler 1482’de tamamlandı ve 15 Ağustos 1483’te Sixtus IV, Sistina Şapeli’nde bulunan İlk Kitle’yi kutsadı. Bu törende şapel kutsanmış ve Meryem Ana’ya adanmıştır.

4- Michelangelo’nun neyi çizeceğine dair hiçbir fikri yoktu

1. günde 33 yaşındaki sanatçı Michelangelo Buonarroti, İncil’den “Yaratılış” ı çizeceğini biliyordu, ancak tavanda tek bir çizgi bile çizmeden başladı. Heyet, asıl olarak, kubbeyi destekleyen üçgen sarkıtlardaki on iki havariyi boyamaktaydı; ancak, Michelangelo tasarının resimsel içeriğinde özgür bir el talep etti. Tanrı’nın Dünya Yaratılışını, Tanrı’nın İnsanoğlu ile İlişkisi ve İnsanoğlunun Tanrı’nın Lütfundan Düşüşünü gösteren dokuz resim dizisi çizdi. Büyük tonozlarda*, Tanrı’nın İsa’yı insanlığın kurtuluşu için göndereceğine dair kehanette bulunan on iki “İncil” ve “Klasik” kadın ve erkeği resmetmiştir.

5. …ve bu heyetten korkmuştu

Michelangelo, komisyonun ölçeği tarafından şok olmuş ve korkmuştu. Reddetme gibi bir tercihi vardı. Bir ressamdan çok heykeltıraş olduğunu hissetmiş olmalı. Rakibi Raphael, Michelangelo’nun başarısız olacağından ve kariyerini yok edeceğinden emindi. Bu dönemde Michelangelo, Roma’daki San Pietro’da Vincoli kilisesinde bulunan karanlık bir parça olan Papa Julius II’nin mermer mezarındaki çalışmalarla meşguldü. Sonraki birkaç on yıl boyunca Julius’un anıtsal mezarına aralıklı olarak geri dönecekti.

6- Bunu yapmak için, Michelangelo kendi başına bir iskele inşa eder…

Şapelin tavanı oldukça yüksek – Michelangelo’ya ulaşmak için bir destek gerekmişti. Başlangıçta, Michelangelo, Julius’dan mimar Donato Bramante’ye, halatla havada asılı duran bir iskele inşa etmesini istemişti. Ancak, Bramante görevi başarıyla tamamlamamıştı ve inşa ettiği yapı kusurluydu. İskele güvenliğini sağlamak ve dizeleri indirmek için kubbeyi delmişti. Michelangelo, yapıyı görünce gülmüş ve iş bitince tavanda delikler bırakacağına inanmıştı. Bramante’ye, ressam perforasyona ulaştığında ne olacağını sormuştur, ama mimarın buna cevabı yoktur.

Yani Michelangelo kendi başına bir iskele kurmuştur. Pencerelerin üst kısmına yakın bir şekilde duvardaki deliklerden yapılmış köşeli parantezler üzerine düz bir ahşap platform oluşturmuştur. Bilinen inanışın aksine, tavanı resmederken iskeleye uzanmamıştır, yarı oturur pozisyonda resmetmiştir. Hatta her şeyin ne kadar titiz olduğuyla ilgili bir şiir bile yazdı:

Sakalım cennete döner; ensem (bir kişinin boynunun arkası) göçüyor,

Omurgamda sabit: Göğüs kemiğim gözle görülür bir şekilde

Bir arp gibi büyür: zengin bir bakış açısı

Nemli yüzüm fırça damlalarından kalın ve incedir.

7. Michelangelo bu işten her zaman şikayet ediyordu

1509 yılında, Michelangelo Sistina Şapeli projesinin fiziksel gerginliğini arkadaşı Giovanni da Pistoia’ya anlattı. “Bu işkenceden zaten bir guatr büyüttüm,” diye bir şiir yazdı. Her zaman yaptığı işini değiştirmemesi gerektiğini vurguladı: “Doğru yerde değilim, ressam değilim” dedi.

8- Son Yargı tavan yapıldıktan yaklaşık 30 yıl sonra oluştu ve büyük tartışmalara neden oldu

Son Yargı, 1535’ten 1541’e kadar Michelangelo tarafından, iki önemli tarihi olay arasında boyanmıştır. Çalışma büyük ölçekte tasarlanmıştı ve tüm duvarı Sistina Şapeli mihrabının arkasına yayıyordu. Resim, 20. Bölüm’ün John Vahiy’inde anlatıldığı gibi, Mesih’in İkinci Günü’nü tasvir ediyor.

Son Yargı, Kardinal Carafa ve Michelangelo arasındaki acı bir anlaşmazlığın nesnesiydi. Çıplak bir figürü resmettiği için sanatçı ahlaksızlık ve müstehcenlikle suçlanmıştır. Carafa ve Monsignor Sernini (Mantua’nın büyükelçisi) tarafından fresklerin kaldırılması için bir sansür kampanyası (“İncir Yaprak Kampanyası” olarak biliniyordu) düzenlenmiştir.

Papa’nın Tören Mastırı Biagio da Cesena şöyle dedi: “Bu kadar kutsal bir yerde, tüm bu çıplak figürleri tasvir etmesi, kendilerini utanç verici bir şekilde ortaya çıkarması ve papalık bir şapel için değil, halk için işe yaramazdır. Buna karşılık Michelangelo, Cesena’nın sembozyumunu yeraltı dünyasının yargıcı olan Minos olarak sahneye koydu. Papa’ya şikayette bulunduğunda, papazın yargı yetkisinin cehenneme kadar uzanmadığını, dolayısıyla portrenin kalması gerektiği söylemiştir.

9- Michelangelo kendini fresk üzerine resmetmiştir

Michelangelo’nun kendi portresi, solgun cilt formundadır. Mİhrab duvarındaki Son Yargı tablosundaki birçok figürden biri hayatta kalan St Bartholomew’dır. Aziz, bir elinde kendi cildini tutar, bu da sanatçının kendi melankoli portresi olarak yorumlanır.

10- Rapheal duvar halısı tasarlamıştır

1515 yılında Raphael, Papa Leo X tarafından duvarların alt katmanı etrafında asılması için on duvar halısı tasarlamıştır. Duvar halıları, Aziz Petrus’un Yaşamı ve Roma’daki Hıristiyan Kilisesi’nin kurucuları olan Aziz Paul’un Hayatı’ndan, İncil’de ve Elçilerin İşleri’nde anlatılan olayları betimler. Çalışma, 1515 ortalarında başlamıştır. Büyük boyutlarından dolayı, asmaların üretimi Brüksel’de gerçekleştirildi. Raphael’in duvar halıları 1527’de yağmalanmış, ya kıymetli metal içeriği nedeniyle yakılmış ya da Avrupa’ya dağılmıştı. Yirminci yüzyılın sonlarında, ilk setten sonra yapılmış olan birkaç setten bir set daha toplanmış ve 1983’te Sistina Şapeli’nde tekrar gösterilmeye başlanmıştır. Halılar, özel önem taşıyan törenlerde kullanılmaya devam etmektedir.

Kaynakça:http://www.dailyartmagazine.com/facts-about-sistine-chapel/