Bitki koleksiyonculuğu, tutkulu sabır ve duygusal bir ahenkten oluşan, zaman için bir zarafet ve güzelliğin ağıtıdır.
Bilim kurumunun kapılarının kadınlara kapalı olduğu bir çağda, bitkibilimi (botanik), Viktorya kadınlarına sanatın arka planından bilime girmelerine izin vermiştir. En meşhur olanları ise Beatrix Potter’ın bilimsel mantar çizimleri ve Margaret Gatty’nin çarpıcı deniz yosunu sınıflandırmasıdır.
Atlantik’in karşısında, botanikte yer alan bu sanat-bilim macerası, insanlığın en sevilen ve etkili şairlerinden birinde vücut buldu: Emily Dickinson (10 Aralık 1830 – 15 Mayıs 1886).
Şiir yazmaya başlamadan çok önce, Dickinson, Muse’un (İlham Perisi) şiirlere benzemeyen tezahürü olarak gördüğü çiçeklerin toplanması, büyümesi, sınıflandırılması ve basılması gibi oldukça farklı ama beklenmedik bir şekilde bekleme ve kompozisyon sanatını üstlenmiştir. “Şiir, bilim gibi, yalnızca onu oluşturanları değil, aynı zamanda anlayan ve takdir edenleri de çeker.”
Dickinson dokuz yaşında botanik ile uğraşmaya, annesinin bahçesine on iki yaşında yardım etmeye girişmişti. Yukarıdaki fotoğrafın çekildiği yıllarda botanik tutkusuna bilimsel ciddiyetle yaklaşmaya başlamıştı. Okulun kurucusu ve ilk müdürü Mary Lyon, ünlü eğitimci ve bahçıvan Dr. Edward Hitchcock tarafından eğitilmiş parlak bir botanikçi idi. Her ne kadar Lyon tüm kızlarını otlakta yerel çiçekler toplamaya, çalışmaya ve korumaya teşvik etse de, Dickinson’ın bitki koleksiyonu her şeyden önce, sıradışı bir titizlik ve şiirsel güzelliğin başyapıtıydı: Dickinson’ın “baharın güzel çocukları” olarak kutladığı Amherst bölgesinden 424 çiçek, altmış altı sayfada büyük bir deri ciltli albümde ölçeklendirilmeye ve görsel temsili dikkate almaya duyarlı bir hassasiyetle düzenlenmiştir. İnce kağıt etiketler, örnekleri Dickinson’un zarif el yazısıyla bitkilerin adlarını listelenmiştir.
Ortaya çıkan şey, tutkulu sabrın oluşturduğu, Dickinson’un şiirini işaret eden duygusallık ve ölüm oranına aynı uyanıklığı veren bir zarafet.
Orjinal herbaryum Harvard’ın Houghton Nadir Kitap Kütüphanesi’ndeki Emily Dickinson Odasında hayatta kalsa da, o kadar kırılgan ki, bilginlerin bile incelemesi yasaklandı.
Herbaryumdaki en estetik açıdan en dramatik sayfalardan biri, sekiz çeşit menekşe çeşidine sahiptir.
Dickinson sulaklarının özellikle tuhaf bir özelliği açılış sayfası için seçtiği seçimdir: tropik yasemin – zamanının ve yerinin geleneksel bitki örtüsüne özgü bir bitki değil, belki de kendi hayal gücünün vahşi doğasına özgü bir bitki – yasak aşkların imgesi.
