Rossetti, 1863’te eşi Elizabeth Siddal’ın (1829-62) ölümünden sonra Beata Beatrix tablosunu yapmaya başladı. Dante, Orta Çağ’ın Floransalı yazarı Dante Alighieri’nin (1265-1321) şiiri La Vita Nuova‘nın (Yeni Hayat,1295) son bölümünden ve Beatrice’e olan aşkından ilham alarak 33 yaşında ölmüş olan karısı Elizabet Eleanor Siddal’ın eline konmuş (ölümü simgeleyen) kızıl bir kuşla tabloyu tamamladı. Resimdeki kadın figür, yazarın sevgili ilham perisi Beatrice Portinari’ye (1266-1290) aittir ve Siddal’dan sonra tasvir edilmiştir. Rossetti; biri Beatrice ve Dante, diğeri Siddal ve Rossetti olmak üzere iki aşk hikâyesiyle birlikte kısa ve trajik evliliklerini sembolizm aracılığıyla birbirine bağlıyor.
Dante ve Beatrice’in Hikâyesi
Floransalı sosyetik ve zengin bir bankacının kızı olan Beatrice Portinari, İtalyan şair Dante Alighieri’nin başlıca ilham perisi ve en büyük aşkıydı. Biyografisi hakkında günümüze ulaşan net bilgiler yok, onu Dante’nin eserlerinden tanıyoruz. Otobiyografik metni La Vita Nuova (Yeni Hayat), ona yazdığı aşk mektuplarıyla doludur ve ardından ölümünün yas ayetiyle sona ermektedir; İlahi Komedya‘da (1308-1320), öbür dünyaya yaptığı yolculukta ona rehberlik eden cennetsel bir ruh olarak görünür. Beatrice denince aklımıza Dante’nin İlahi Komedya’sındaki kadın karakter gelse de Beatrice gerçek hayatta var olan ve Dante için büyük önem arz eden bir kadındır. Yazara göre, ilişkileri romantizmin somut bir örneğiydi. Orta Çağ terimleriyle bu; genellikle gizli, karşılıksız ve biri için son derece saygılı bir hayranlık biçimi olarak kabul edilen muhteşem bir aşktı.
Ancak günümüz standartlarına göre, ilişki teknik olarak mevcut değildi. Hayatları boyunca sadece iki kez karşılaştıkları söyleniyor; İlk karşılaşma Dante dokuz yaşındayken komşularının evindeki bir eğlencede gerçekleşti ama bu ona aşık olmasını engellemedi; ikinci ve sonuncu karşılaşma Beatrice 18 yaşındayken gerçekleşmiştir. Bu aşk, Dante için öyle bir aşktır ki söylentilere göre Beatrice yazara en önemli eserlerini yaratması için ilham verdi.
“Öyle inanıyorum ki sana, başka sözlerin değeri sönmüş kömür gibi, seninkilerin yanında.” Dante, İlahi Komedya
Dante, ona karşı yaşadığı nazik ve asil hisler, onu ilahi ve mükemmel olana doğru yönlendirdiği için, onu “kurtarıcım” olarak adlandırır. Bu yüzden ona “aklımın şanlı kadını” diyor çünkü mükemmel Beatrice fikri sadece yazarın kafasında var. Gerçek hayatta, Beatrice 1287’de başka bir bankacıyla evlendi ve Dante’nin de kendi ailesi vardı. Beatrice evliliğinden iki yıl sonra yirmi dört yaşında hayata gözlerini yumdu.
“Ölmemiştim ama diri de değildim; bir nebze aklın varsa tasarla ne hâle geldiğimi, yaşamla ölümden yoksun kalınca…” -Dante, İlahi Komedya
Siddal ve Rossetti’nin Hikâyesi
Rossetti ve Elizabeth’in hikâyesi romantizm, takıntı ve trajedi içerir. Rossetti, ilişkilerinin en başından beri Siddal’ı Beatrice ile özdeşleştirmiştir. Bununla birlikte; bu özdeşleştirme, Siddal Şubat 1862’de öldüğünde ürpertici bir hâl aldı çünkü neredeyse Beatrice’nin kaderini tekrarlamış oluyor. Siddal bir modeldi ve ilk olarak Deverell’in Twelfth Night tablosunda Viola olarak modellik yaptı, Holman Hunt’ın A Converted British Family Sheltering a Christian Priest form the Persecution of the Druids tablosu için ve Rossetti için ise ilk defa 1850’de adamın en az bilinen tablolarından biri olan Rossovestita’da modellik yaptı. Onun modelliği ve yapılan tabloların başarısı sonucunda Lizzie toplumun güzellik algısının değişmesinde çok büyük katkıda bulunmuştu.
Rossetti ve Lizzie arasındaki aşk hikâyesi, ıstırap veren türden bir filmi gibiydi. 10 yıl boyunca nişanlı kaldılar ama Rossetti, bir türlü düğün tarihi belirlemeyi kabul etmiyordu. Siddal ise laudanum bağımlısıydı ve Rossetti gerçekten sadakatsizdi.
Beata Baetrix’te Sembolizm
