En tanınmış varoluşçu ressamlardan biri olan Camille Pisarro 1830’da St.Thomas Adası’nda dünyaya geldi. Egzotik ada onun resimlerinin çoğunu etkiledi. St.Thomas’da yapılan resimlere bakarak sanatçının hayatını inceleyebiliriz.
Camille’nin ailesi Frederick ve Rachel Manzano de Pissaro idi. Pisarro’nun ailesi burada kuru gıda ticaretiyle uğraşıyordu. Babası Portekizli, Yahudi kökenli ve Fransız uyrukluydu. Annesi St.Thomas Adası’ndan Fransız bir Yahudiydi. Babası Fransa’dan ölen amcasının hırdavat dükkanıyla ilgilenmek ve onun kalan eşiyle evlenmek için adaya gelen bir tüccardı. Evlilik St.Thomas’ın küçük Yahudi topluluğunda hareketlenme uyandırdı çünkü Yahudiliğin kurallarına göre bir erkeğin yengesi ile evlenmesi yasaklanmıştır.
Devam eden yıllarda Frederick’in dört çocuğu sadece siyahlar için olan ilkokula gitmeye zorlandılar. Ölümünün üzerine vasiyetinde belirtildiği gibi mirası sinagog ve St.Thomas’ın Protestan kilisesi için eşit bir şekilde bölüştürüldü.
Camille on iki yaşına geldiğinde babası onu Fransa’daki yatılı okula gönderdi. Camille Paris yakınlarında, Passy’de Savary Akademisi’nde eğitim gördü. Genç bir öğrenci olarak Fransız sanatının ustalarının gözünde erken bir değer kazandı. Mösyö Savary’nin kendisi ona resimlerinde güçlü bir temel bilgisi verdi ve eve döndüğünde doğadan esinlenerek çizmesini tavsiye etti ki Camille on yedi yaşındayken öyle yaptı.
Pissarro yirmi bir yaşına bastığında onu resme daha çok asılması açısından profesyonel bir ressam, öğretmeni ve arkadaşı olarak daha sonra da adaya taşınmış Danimarkalı Fritz Melbye etkiledi. Daha sonraları Pissarro ailesini ve işini bırakıp o ve Melbye’nin iki yıl birlikte yaşadığı ve Cardas ile La Guaira’da birlikte çalıştıkları Venezuella’ya taşındı. Çizebildiği her şeyi çizdi: manzaralar, köyler, birçok defteri dolduracak sayısız karalamalar. 1855’te Paris’e geri taşındı ve Fritz Melbye’nin abisi Anton Melbye’nin asistanı olarak çalıştı.
Pissarro, 19. Ve 20. yüzyıl gerçekçileri ve soyut ressamları ile kendi mirası olan Fransız modernistleri arasında hayati bir köprü oluşturdu. Onun güzellik anlayışının evrimindeki kişisel mirası 20. yüzyılın avangart resimlerinde kayda değer bir katkı sağladı.
