Paul Gauguin – Yaşam Öyküsü, Sanat Hayatı ve Geride Bıraktığı Mirası

Paul Gauguin Kimdir?

Paul Gauguin, gazeteci Clovis Gauguin ve sosyolist lider feminist Flora Tristan’ın kızı olan Alina Maria Chazal’ın oğlu olarak dünyaya gelmiştir. Üç yaşındayken, Gauguin ve ailesi, Fransa’nın basın özgürlüğünü yasaklayan zayıf siyasi ikliminin ortamından Peru, Lima’ya kaçtı. Atlantik ötesi yolculukta Clovis hastalanarak ölmüştür. Sonraki dört yıl boyunca, kız kardeşi ve annesi Gauguin, Lima’da uzak akrabalarıyla yaşamıştır.

Fransa, politik olarak daha istikrarlı bir döneme girerken 1855’te hayatta kalan aile, Gauguin’in büyükbabası ile yaşadıkları Fransa’nın kuzeyindeki Orleans kentine yerleşmek üzere geri dönmüştür. Orada, Gauguin örgün eğitimine başlamış ve nihayet on yedi yaşındayken ticari denizciliğe (zorunlu hizmet) katılmıştır. Üç yıl sonra Gauguin, Fransız Donanması’na katılmıştır. 1872’de Paris’e dönen Gauguin, borsacı olarak çalışmaya başlamıştır.

İlk Eğitimi

1867 yılında annesinin ölümünün ardından, Gauguin zengin bir sanat müdavimi ve koleksiyoncusu olan Gustave Arosa ile birlikte yaşamaya başladı. Arosa’nın himayesinde Gauguin, Romantik ressam Eugene Delacroix’in yanı sıra Realist ressam Gustave Courbet’in, Jean-Baptiste-Camille Corot’un çalışmalarıyla ve Empresyonist, Fransız manzara resimleriyle Babrizon okulunda tanıştı. Sanatçının bu kadar yakınında olan çalışmalar ve aldığı eğitim, gözlemleme, Gauguin’in sonraki çalışmaları üzerinde kalıcı bir etkiye sahipti.

Gauguin, 1873 yılında Mette-Sophie Gad ile evlenmiştir. Daha sonra karısı Gauguin ve beş çocukları Paris’ten Kopenhag’a taşındılar. Gauguin ayrıca Pierre-Auguste Renoir, Claude Monet ve Camille Pissarro’nun mütevazı bir Empresyonist resim dizisini satın alarak sanat toplamaya başlamıştır. 1880’de Gauguin, boş zamanlarında resim yapıyor ve Meyve ve Limonlu Natürmort’ta olduğu gibi Empresyonist bir tarz kullanıyordu. Gauguin ayrıca sık sık galerileri ziyaret ederek sonunda kendi sanatçı stüdyosunu kiralamıştır. Ek olarak, Gauguin yeni dost sanatçıları Camille Pissarro ve Paul Cézanne’nin yanında resim yapmış ve 1881 ve 1882’deki Paris’teki resmi Empresyonist sergilere katılmıştır.

Olgun Dönem – Vincent van Gogh’un dahil olması

1880’lerin sonunda, Gauguin’in çalışması, Gauguin gibi sık sık depresyon nöbetleri çeken genç ve yetenekli bir ressam olan Vincent van Gogh’un dikkatini çekmişti. Gauguin’e benzer şekilde, van Gogh’un tablosu – açıkça Empresyonist olsa da – tamamen yeni bir şeye çiçeklenme potansiyeli göstermişti. İki sanatçı, kendi portreleri de dahil olmak üzere resim alışverişinde bulundukları düzenli bir yazışma başlattılar. 1888’de, Van Gogh’un çağrısında, iki adam, van Gogh’un Fransa’nın güneyindeki Arles’deki kiralık evinde dokuz hafta birlikte yaşayacak ve beraber çalışacaklardı. Van Gogh’un erkek kardeşi ve yardımcısı Theo van Gogh, mesleğin bir sanat satıcısı olan Gauguin’in ana işletme müdürüydü ve o zamanlar sanat konusunda kendine güveniyordu.

Bu dokuz hafta boyunca, her iki sanatçı etkileyici sayıda tuval ortaya çıkardı; van Gogh Arles’da Gece Kahvesi‘ni ve Gauguin ise imzalı bir erken çalışma olan Vaazdan Sonraki Hayal‘i (1888). Her iki insan da o anda sanat dünyasında ümit verici bir üne sahip değildi; aksine, her ikisi de Monet, Renoir ve Pissarro’nun olgun İzlenimciliği’nden ayrılabilecek yeni bir tarz arayan son derece deneysel ressamlar olarak kabul edilebilirdi. Sanatsal değişimin yoğunluğu, dokuz haftanın sonunda, Van Gogh’un depresif ve bazen şiddetli duygusal bölümlerinin, birbirlerinin çalışmalarına sonsuza dek hayran kalmasına rağmen, sanatsal ortaklığının dağılmasına yol açtığı için çarpıcı bir sonuca varacaktı.

Gauguin Paris’e döndü, ancak kısa bir süre için. Artık İzlenimcilik ile tamamen ilgisiz olan ve o zamana kadar İzlenimci olarak adlandırılan Gauguin, sembolik düz boya ve cesur paleti resmini The Yellow Christ (1889) resminde olduğu gibi geliştirmeye odaklanmıştı.

Geç Dönemi

1891’de, yıllarca karısından ve çocuklarından uzak kaldıktan sonra Gauguin, yalnız bir gezgin gibi hayatına devam ederek ailesini sürekli terk etmişti. Bu hamle, Gauguin’in daha “doğal” bir durumda olan bir yaşam için yapay bir Avrupa kültürü olarak gördüğü şeyden kaçma arzusunun doruk noktasıydı.

Son on yılında, Gauguin Tahiti’de ve ardından Punaauia’da yaşadı ve sonunda Marquesas Adaları’na gitti. Bu sırada daha geleneksel portreler çizmiştir. Ayrıca, Manao Tupapau‘da ve Biz neyiz? Nereye gidiyoruz? Nereden Geliyoruz? adlı yarı dini ve Sembolist konuyu denemeye devam etmiştir. Bu eserler, Gauguin’in esasen kariyeri için teklif verdiği bir dönemde resmedilmişti, sanki “oyununun başında” bir sporcuymuş gibi ama daha ruhsal bir duruma hevesli olmak istiyordu.

Dünya dışı bir durma ve kopma duygusu arayan, kendi ölümüyle takıntılı olduğu söyleniyor. Hayatı üzerine tekrar baktı ve hatta belki de onlara sembolik olarak uzun bir ömür boyu borç verecek gibi kendi eski resimlerinden resimler ödünç aldı. Özellikle, 1899’da Gauguin, hicivden bahsediyordu; bir Parisli meslektaşına sadece “pazar günleri ve tatillerde” boyadığını, bir zamanlar sanatı ciddiye almasından önce somutlaştırdığı amatör gibi ironik bir şekilde yazdı. Kendini mahrum bırakan bu iğnelemeden kısa bir süre sonra, başarısızlıkla kendi kendini zehirleyerek intihara teşebbüs etti.

Kaynakça: https://www.theartstory.org/artist/gauguin-paul/life-and-legacy/