Horace Pippin’in ilk yağlı boya resmini tamamlaması 43 yıl sürdü. Neden bu kadar uzun sürdü peki? Çünkü yoluna yoksulluk, ağır fiziksel çalışma şartları, savaş ve sakatlıklar çıktı. Yine de, tüm olumsuz deneyimler onun çizim tutkusunu azaltmadı ve 50 yaşında bu tutkusu sonunda meyvesini verdi. Öyleyse hadi gelin Horace Pippin’in nasıl ünlü olduğunun hikayesini okuyalım.
Bir Kutu Sihirli Boya Kalemi
Horace Pippin, Domino Oyuncuları, 1943, The Phillips Collection, Washington, DC, ABD.
Horace Pippin, Amerika Birleşik Devletleri’nde köleliğin resmi olarak sona ermesinden sadece 23 yıl sonra özgür bir adam olarak doğdu. Ancak büyükanne ve büyükbabası köleydi. Yani, Pippin acılarını genlerinde taşıyordu. Ev işçisi olarak çalışan ebeveynleri, temel okul malzemelerini karşılayamazdı. Bu, küçük Pippin’in problemlerin etrafında kendi yolunu bulması gerektiği anlamına geliyordu. Bu yüzden birçok çizim yarışmasına katılmaya karar verdi ve bunlardan birinde on yaşındayken bir kutu boya kalemi kazandı. Böylelikle, bu ödül onun sevdiği bir aktivite olan boyamaya devam etmesini sağladı.
Okul Çalışmaları
Ne yazık ki, daha fazla çizmeye devam edemedi. 14 yaşına geldiğinde, ailesinin geçimini sağlamasına yardımcı olmak için okulu bırakmak zorunda kalmıştı. Elinden gelen her şeyi yaptı: Bir otel çocuğu, bir demir kalıpçı ve hatta bir çiftlik yardımcısı olarak çalışmıştı.
Hayat böyle devam ederken bir de Amerikan ticaret gemileri Alman filosu tarafından batırıldı. Ardından, başkan Woodrow Wilson’ın Kongre’den İttifak Devletlerine savaş ilan etmesini istediği. Haliyle, genç ve sağlıklı Amerikalı erkekler savaşmak için Avrupa’ya gönderildi, 29 yaşındaki Pippin de aralarındaydı.
Siyah Adamlarla Savaş Yok!
Pippin, Afrika kökenli Amerikalı askerlerin bir bölümü olan 369. Piyade Alayı’na atandı. Ancak birçok beyaz Amerikan askeri siyah adamlarla yürümeyi reddettiği için daha sonra Fransız Ordusuna katıldı.
Pippin yukarıdaki resimde orduda yaşadığı ve çevresinde gözlemlediği ayrımcılık sorunlarına değiniyor. Onu Birinci Dünya Savaşı üniforması giyen askerlerden biri olarak görebilirsiniz.
Gazi
Horace Pippin, Kışla için Çalışma, 1945, Philadelphia Sanat Müzesi, PA, ABD.
Taburu, muharebeyi gören dört Afro-Amerikan alayından biriydi ve ön cephede yer alan Pippin sağ omzundan vuruldu. Bu deneyimi şöyle anlattı:
“Şu kadarını söyleyeceğim, bunu bir daha kimse yapamaz. İrade sahibi olabilir ama bedeni buna dayanamaz. Neyse ki mermi eğildi de ben de bunu her gördüğüme anlatabiliyorum.” – Horace Pippin, HERB.Social History for Every Classroom.
Yara ile hayatta kalmış olsa da sakatlandı. Sonra West Chester, Pennsylvania’ya dönüşünde uygun bir iş bulamadığı için geçimini zar zor sağladı.
Terapi Olarak Boyama
Evli ve birkaç kuruşa tuhaf işler yapan Pippin, savaşın korkunç anılarıyla ve mevcut sinir bozucu durumla başa çıkmanın bir yolunu bulmuştu: Yeniden çizmeye başladı. İlk önce atılan puro kutuları üzerinde veya sıcak bir poker kullanarak görüntüleri ahşap panellere yapmaktaydı. Daha sonra, 1928’de yağlı boyaya yöneldi. Artık, resim onun zihinsel ve fiziksel tedavisi haline gelmişti. Resim yapmak için sol koluyla, fırçayı tutan yaralı sağ kolunu tutuyordu. Öyle ki, ilk resmi tamamlaması üç yılını almıştı. Başlangıçta, o haliyle yılda en fazla üç veya dört resim yapmaktaydı.
İlkellik İyi Bir Manaya Gelir
Horace Pippin’in hikayesi 1938’de MoMA’nın dört eserini Masters of Popular Painting adlı gezici bir gösteriye dahil etmesiyle dikkat çekti.
1940’ların başlarında, ABD’de “halk” ve “naif” sanata olan hayranlık artmasıyla birlikte Pippi’nin çalışmalarında büyük başarı kazandı. ilaveten, Pippin’in herhangi resmi bir eğitimi olmadığı bilinmektedir. Ancak 1938 gösterisinden sonra çizim derslerine katılmaya başladığı için, düz parlak renkleri, basit perspektifi ve çizgileriyle “ilkel” kategorisi ile uyuşmaktadır. Bununla birlikte, bilim insanı Cornel West’e göre, Pippin’in çalışmalarının yıllardır izlendiği “ilkel” mercek aslında:
“Herhangi bir Siyah sanatçı için iki bağlantı vardır: Kişi ya Siyah olduğu için (aşağılık) kanondan çıkarılır ya da Siyah olduğu için dahil edilir (ilkel).” Metropolitan Museum of Art.
“Kalbime Devam Etmesini söyledim”
Bu nedenle, bugünlerde zararlı sınıflandırmalardan uzaklaşmalı ve Pippin gibi ressamlara yeni gözlerle bakmalıyız.
Resim tutkusu ve tutkusu onu savaştan sonra dağılmaktan kurtardı ve mesleki eğitim eksikliği onun için bir sorun bile değildi. Çünkü aklına gelenleri ifade etme ihtiyacı daha güçlüydü ve her şeyden önce bu gücü hatırlamalıyız.
“Resimler . . . Aklıma geliyorsa ve bana göre değerliyse resim yapıyorum. . . Resmi kafamda birkaç kez çiziyorum ve boyamaya hazır olduğumda ihtiyacım olan tüm detaylara sahibim.”
Pippin ünlü olmaya başladığında (Philadelphia, New York, San Francisco ve Chicago’daki kişisel sergiler malum) ve müzeler eserlerini satın almaya başladığında, Pippin 1946’da ne yazık ki öldü. Ancak hayatının son yılında 75 resim üretti! 3’ten 75’e ne büyük bir sıçrama! Horace Pippin gerçekten de büyük bir azim ve sabır sahibi bir adamdı. Ve dahi sonunda ona bu karakteri tanınma ve saygınlık kazandırdı.
